Klimrek 2003

Locatie: Bruinleeuwstraat/Raadhuisstraat dalfsen

Kunstenaar:  Maarten janssen

Safe art

Het klimrek was oorspronkelijk een van de sculpturen uit een serie die zij tijdens een expositie (Each connected to others all edited frequently #2 ) in de voormalige atoomschuilkelder  (2003) onder het gemeentehuis van Dalfsen hielden. Een kale ondergrondse ruimte van beton, zonder daglicht, met blootliggende leidingen. De expositieruimte heten toen  Safe art en was sinds 1995 daar gehuisvest  Het tentoongestelde werk is een selectie uit de serie ‘geschreven beelden’. De serie ‘geschreven beelden’ bestaat uit kunstwerken (zoals een tuinhek, een slaapzak. ) voor in de openbare ruimte, die gemaakt zijn in tekst.

Volgens de kunstenaars was het hun werkwijze om zich te richten op het maken en plaatsen van beelden in de openbare ruimte. Voor het realiseren, presenteren en documenteren van hun beelden maakten ze gebruik van verschillende disciplines binnen de beeldende kunsten. Met behulp van taal, fotografie en film ontleende ze stukjes werkelijkheid uit de realiteit om ideeën en beelden een plek
te kunnen geven.

Maarten

De gedachten achter het klimrek om mensen (kinderen) bewust te laten worden over de verwachting die zij hebben bij het zien van iets en uiteindelijk de werkelijkheid hiervan. Van ver lijkt het op het beeld van een klimrek, maar van dichtbij is het iets anders. En naarmate je dichter bij komt veranderd dit ook weer. De perspectief waarin je iets ziet bepaald de functie. Is het een speeltuig of iets anders?

Foutje

Het klimrek viel op bij de Gemeente en heeft het aangekocht om het te behouden voor de toekomst. Na de verbouwing van het stadhuis heeft het klimrek een plaats gekregen waar de waarde en de kunstzinnige functie van het klimrek tot zijn recht komt. Hoewel 50 meter verderop, bij de speeltuin het een andere functie zou hebben gehad en zijn doel ruimschoots had kunnen uitoefenen. Aan de andere kant wanneer maak je van een kunstwerk een speeltoestel? Een speeltoestel vraagt andere regels en wetgeving. 

Kunstwerk  Meander

Jaar: 2006

Locatie: Begraafplaats Welsum Dalfsen

Kunstenaar: Henk Huppelschoten

 Het Kunstwerk weerspiegelt je levenspad

Wanneer je het kunstwerk voor het eerst ziet dan denk je gelijk aan vandalisme. Bijna alle glasplaten hadden iets. Net alsof iemand bewust er een klap had opgegeven. Sterren, breuken, krassen…alles wat bij vandalisme hoort. Uiteindelijk naar rond vragen begreep ik dat dit een weerspiegeling is van iemands levenspad. Het hoort zo! Een pad vol hindernissen. Alleen het begin (Alfa) en het eind (Omega) waren goed te zien.  Het glas bestaat uit verschillende lagen waarin een craquelé en spiegeleffect voorkomen. De bovenkant is echter glad. De glascomposities zijn gevat in een roestvrijstalen frame wat als het einde van een koker uit de aarde lijkt te komen. Maar als je goed oplet is iedere plaat anders.

Het vreemde is alleen dat er 24 frames liggen en het alfabet heeft 26 letters???  Ik dacht van het moet het alfabet zijn vanwege de eerste letter A. En die 24 zijn inclusief alfa en omega.  Helaas is de kunstenaar nergens meer te vinden, om te achterhalen waarom het er 24 zijn en geen 26. (De kunstenaar had van korte duur een galerie’ ’t Grote Glas’ in Dalfsen en het bedrijfje ‘Splinter Natuurlijk Wonen’ . Maar ook blijkbaar de  Galerie Het Grote Glas aan de Welsummerweg 29)  Of staat het los van het alfabet en heeft de kunstenaar om een andere reden voor 24 gekozen??? De betekenis van 24 is een bemoedigende boodschap van de engelen dat je moet blijven lopen op het pad dat je al volgt, omdat dit het juiste pad is. Bovendien symboliseert nummer 24 gezondheid en genezing, veiligheid en comfort, teamwerk, diplomatie en harmonie. Het kan ook de 24 uur voorstellen van een dag.

Volgens wat we weten is dat de kunstenaar zelf zegt dat het kunstwerk niet voor niets Meander heet. Het ontwerp slingert zich in bochten langs de jonge aanplant op het gras. 24 roestvrijstalen frames die elk voorzien zijn van gespiegeld glas zodat o.a. omgeving en lucht zichtbaar zijn.  Het is onze levensweg, met alles wat we tegenkomen, gaandeweg  getekend, gesymboliseerd door de barsten.

De achtergrond van het kunstwerk

De gemeentelijke Kunstcommissie roept in 2006 kunstenaars op uit de gemeente Dalfsen, om een schets te maken voor een kunstwerk welke komt te staan bij de entree van de Welsummer begraafplaats aan de Oosterdalfsersteeg te Dalfsen. Uit de ingezonden ontwerpen zal er één worden geselecteerd.  De reden van deze vraag hiervoor is dat de gemeente Dalfsen indertijd een prijs heeft gewonnen voor de inrichting van de begraafplaats Welsum. (Urnenmuur) Het ging om een bedrag van € 2.500. Dit bedrag is toegevoegd aan de reserve beeldende kunst, omdat werd bepaald dat dit bedrag zou kunnen worden besteed aan kunst. De kunstcommissie adviseerde om het bedrag te verhogen tot een bedrag van € 5.000 en kunstenaars uit de gemeente op te roepen om een schetsontwerp in te dienen voor het realiseren van een passend kunstwerkje. Met een advertentie werden de kunstenaars uitgedaagd.

Er zijn zes kunstenaars geweest, die gereageerd hebben op de oproep. Deze zes mensen hebben in totaal acht ontwerpen ingediend. Deze ontwerpen zijn besproken in de gemeentelijke Kunstcommissie waarbij de commissie unaniem haar voorkeur heeft uitgesproken voor het schetsontwerp “Meander”, uitgevoerd in glazen kubussen. Aan de opdrachtverlening (kunstwerk plus plaatsing) was een bedrag gekoppeld van € 5.000.  De onthulling van het kunstwerk Meander op de begraafplaats Welsum in Dalfsen was op 28 november 2006  en is onder andere door wethouder Diny Laarman gedaan.

Rendez-vous door Martha Waijop

locatie:Burg. Backxlaan 308

Datering:15 maart 2004

Het Kunstwerk

Het kunstwerk staat op het plein aan de Marke van Leusen en Burg. Backxlaan in Nieuwleusen. Eind vorige eeuw vond hier een ingrijpende reconstructie plaats. Het dorp Den Hulst werd in de jaren 70 bij het dorp Nieuwleusen gevoegd en heet sindsdien Nieuwleusen-Noord. In de volksmond staat Den Hulst bekend onder de naam Nulst.  Arbeiderswoningen maakten plaats voor een “fraai plein”, omringd door appartementen, woningen en winkels. Hier kreeg het beeld ‘Rendez-vous’, dat de ‘ontmoeting’ tussen de voormalige dorpen Den Hulst en Nieuwleusen symboliseert, een opvallende plek. Het was uiteindelijk een keuze uit drie schetsvoorstellen  van kunstenaars. Het is alleen toen allemaal geregeld door bemiddeling van de Beeldentuin in Gees. Dus de kunstenares heeft nooit met de Gemeente Dalfsen gesproken of contracten gesloten. Helaas weet de Beeldentuin in Gees niets meer, omdat zij geen boekhouding erop na houden.???

Martha Waijop

Het kunstwerk is gemaakt in 2001 door Martha Waijop.  Waijop werd in 1945 in Edam geboren. Ze werd opgeleid aan de Vrije Academie in Den Haag. Ze was als beeldend kunstenaar werkzaam in Deventer en vestigde zich daarna met haar atelier in Beekbergen. Zij werkt als beeldhouwster en schilderes in opdracht en maakt daarnaast ook vrij werk. Zij streeft ernaar dat haar sculpturen van alle zijden af interessant zijn om te bekijken. Het onderwerp bestaat vaak uit geabstraheerde mensenfiguren. De werken in opdracht zijn over het algemeen groot van formaat. Ze werkt voornamelijk met natuursteen, brons en staal en combinaties ervan. Als beeldhouwster streeft zij ernaar dat haar sculpturen van alle zijden af interessant zijn om te bekijken. Het onderwerp bestaat vaak uit geabstraheerde mensenfiguren en zijn over het algemeen groot van formaat. Het beeld van brons is 2.50 meter hoog, staat op een plateau van natuursteen en bestrating. Veel van haar werken bevatten de herkenbare golf (beweging).

 Opdracht: gemeente Dalfsen.

Martha Waijop
Spelderholt 3
7361 DA Beekbergen
telefoon +31 55 506 13 38

Le couple / Het Koppel geplaatst 2005

Locatie:  Polhaarweg Dalfsen

De Kunstenaar Fons Bemelmans

Alphons Willem Bernhard Johannes Bemelmans is een Nederlandse kunstenaar, vooral bekend als beeldhouwer. Hij is ook werkzaam als edelsmid, kunstschilder, graficus en penningkunstenaar. Fons Bemelmans is geboren 1938  te Maastricht en volgde de Stadsacademie voor Toegepaste Kunsten in Maastricht bij de leraar Fons Paanakker. Dat was een gelukkige keuze, hij viel daar op door zijn aanleg, gedrevenheid en originaliteit en won er verschillende aanmoedigingsprijzen mee. Vanuit zijn gedrevenheid wilde hij zich verder bekwamen via buitenlandse opleidingen. Het werd een studie aan de kunstacademie te Keulen die mogelijk werd toen hij enkele beurzen kon verwerven. Daar werden andere technieken onderwezen, waaronder die uit de Etruskische tijd. Hij deed dat onder hoede van Professor Elisabeth Treskow. In die tijd maakte hij sieraden en plastisch werk.

Al snel vond Fons het werken op de kleine schaal te beperkt en legde zich vervolgens toe op beeldhouwkunst onder de bezielende leiding van Professor Ludwig Gies. Toen hij zijn opleiding in Keulen met goed gevolg had afgerond, kreeg hij een beurs om in Milaan te studeren aan het alom gerespecteerde instituut Accademia di belle Arti di Brera. Daar doceerde onder meer de toen al bekende trekpleister Marino Marini. Hij koos echter Luciano Minguzzi, de maker van de bronzen deuren van de Dom in Milaan, die werd zijn Italiaanse leermeester.

Het ontstaan van het kunstwerk

In de dorpen werd kunst in het begin van deze eeuw in de openbare ruimte gerealiseerd volgens de prioriteitenlijst. Voor de artistieke kwaliteit in Dalfsen gelden toen als richtlijn de kunstwerken Het Koppel, Leeuwen en Noli Me Tangere. Dus het koppel is duidelijk een refentie van de Gemeente Dalfsen,  Omdat een opdrachtverlening vaak veel tijd vraagt wordt in die planperiode ook gekozen voor de aankoop van bestaande kunst. De realisatie van kunst loopt daarom via de volgende twee sporen. Aankoop van kunst door het verlenen van een opdracht of aankoop van bestaande kunst. Er werd toen voor het laatste gekozen.

Het proces

Voor de beelden in Polhaar en de Oranjewijk zal ongeveer een bedrag van € 87.500,00 worden onttrokken. Het budget wordt gevoed door € 0,70 per verkochte vierkante meter bouwgrond voor woonwijken en bedrijfsterreinen.  Dhr. Jan Bongarts voorzitter van Kunstcommissie Dalfsen en vanuit de Gemeente de heer Albert Jansen waren de verantwoordelijke. De commissie is tijdelijk uitgebreid met Bert-Renee Brinkman en Leni Barendregt, e.a. (namens vrienden van Dalfsen) Door de beeldbouwtentoonstelling “Boulevard des Sculptures” 2004 in Den Haag kwamen ze de kunstenaar Fons Bemelmans op het spoor. De commissie is toen naar Eijsden in Limburg afgereisd om het werk aan huis in zijn tuin te bezichtigen. Via de gesprekken met de culturele wethouder en de buurtbewoners die bij hem op bezoek kwamen is een schetsmodel gemaakt, waarna het beeld uiteindelijk is gerealiseerd. De bewoners en de wethouder zijn dus een aantal keren bij hen op bezoek geweest. Het is niet zo dat de bewoners en de wethouder een model in gedachten hadden. Wel het onderwerp “man en vrouw” omdat deze ook vaker terug komen in zijn werk.  Le Couple was een uitbreiding van zijn bestaande modellen. Het kunstwerk bestaat uit twee verschillende helften van gezichten die samen een hoofd vormen en de kleur bruinzwart met hier en daar een lichte opleving. Het kunstwerk met een hoogte van 125 cm staat op een hardstenen sokkel van eveneens 125 cm en is gesitueerd op een lichte glooiing. Het is van hardsteen en weegt circa 1.300 kg. Het specifieke aan het koppel was dat de kunstenaar van plan was om er 5 stuks van te maken. Er is toen duidelijk afgesproken dat er minimaal 100 km tussen de andere beelden moest zijn. In het geval van het Koppel is de samenwerking tussen de wijk en de Gemeente optimaal geweest. Er was dan ook geen negatief geluid te horen.

Het gedicht wat er hangt is geplaatst nadat de dichter…. hiervoor toestemming heeft gevraagd. Dus het is niet in opdracht van de kunstenaar. Dichters doen dit blijkbaar vaker.

Het koppel

Hemel waait ons door de kop.
Wederhelfden, samen één,
of één die niet meer samen is?

Ogen hebben veel gezien
op mijn vreemde, verre reis.

Staan we samen eenzaam
op een berg te kijken.

Gedachten te vangen
van passanten
en te wachten op de tijd.

Casper de Jong, mei 2006

Het Kunstwerk  “De Alven” staat aan de Prinsenstraat in Dalfsen

Geplaatst in 2003

De kunstenaar is Nicolaas Dings

Beschrijving

Volgens de beschrijvingen in de gemeente Dalfsen is het kunstwerk een voorstelling van twee stenen alven (elfen) op een wolk van gepolijst terrazzo (met kleine stukjes marmer of steen vermengde cement), geplaatst op  een pigmenten betonnen sokkelis aangebracht. ’s Zomers loopt er water over de wolken. In theorie is het dus een prositief beeld. Want elfjes zijn op mensen gelijkende wezens die nooit zullen sterven door ouderdom maar wel als ze in de strijd vallen of verongelukken. Ze zijn in de meeste dingen veel bedrevener dan mensen, machtig en wijs.  Maar als je het beeld voor het eerst ziet dan lijken de wezentjes totaal niet op elfen. Maar het wordt gezegd…dus zal het zo zijn.

Nicolaas Dings

Over dit kunstwerk zei Nicolaas Dings het volgende: “Kenmerkende begrippen voor Dalfsen en omgeving zijn water, groen, landelijkheid. Milieu en natuur spelen een belangrijke rol in deze omgeving. Om deze elementen tot een kunstwerk te transformeren heb ik gezocht naar een metafoor die staat voor omgeving en bewoners. Maar hij heeft zelf nooit de naam De Alven aan het kunstwerk gegeven. Wie heeft dit gedaan? Uitgangspunt was het verhaal over de witte wieven bij het kasteel Rechteren.

Een sage van de omgeving en zijn bewoners wordt in dit kunstwerk weergegeven door twee figuren.  ( in de omgeving wordt alleen gesproken over de witte wieven ) Alven of Elfen, die als schimmen boven de mist over de rivier de Vecht hangen.  In Dalfsen staat ook een huis genaamd de ‘Witte Wieven’: Op die boerderi’je, veur det huus daor, kiek mar, daor stiet de name ‘De Witte Wieven’. Het staat op het landgoed Rechteren waar een spookkamer is, die al eeuwen niet meer is geopend, omdat daar ooit een hondsdolle jager zou zijn opgesloten. De graaf reed veel met de auto langs de boerderijen en zag dan witte nevel.

Het klopt dat een alf (meervoud alven) naar een oud-Germaanse en oud-Noorse opvatting een geest in lucht is, het water of waar dan ook in de natuur. Een alf (Oudnoors álfar (nominatief enkelvoud: álfr) betekent elf) is in de Noorse mythologie een van de vruchtbare natuurgeesten of natuurkrachten, die al aan het werk waren voor er nog maar goden ontstonden. Zij werken dus mee aan de opbouw, het in stand houden, maar ook de afbraak, van de werelden.

Maar in het eerste Nederlandse woordenboek van Kiliaan uit 1599 ziet de alf eruit als een incubus, ephialtes (nachtmare), faun, satyr en sylvanus (woudgeest). De alf is een boze geest die – op een beledigende wijze – zich voordoet als een mens.  En wanneer je je verdiept in de wezens Elfen dan zijn deze ondanks de huidige mening duidelijk niet positief, het zijn geesten van de boze soort en in de middeleeuwen  waren het daarmee demonen in dienst van de duivel. Er wordt in de Nederlandse literatuur van de Middeleeuwen vaker gewag gemaakt van alven die willen bedriegen en verleiden. Men spreekt dan veel van ‘alfsgedroch’. Zij worden dan ook geassocieerd met gezichtsbedrog en spooksels.

Kunstenaar

De Nederlandse beeldhouwer en tekenaar Nicolas Dings werd op 20 juli 1953 geboren in Tegelen. Hij volgde de opleidingen aan de Stadsacademie in Maastricht en de Rijksacademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. Om zijn werk te kunnen samenvatten;  “Nicolas Dings zoekt graag naar bekende religieuze, mythologische en natuurwetenschappelijke thema’s die hij via verrassende combinaties en materiaalgebruik omsmeedt tot nieuwe eigentijdse beelden.“

https://www.nicolasdings.nl/info.html