CALL ME

De bronzen Adam van Auguste Rodin (een Frans impressionistisch beeldhouwer). staat sinds november 1965 op het Grote Kerkplein in Zwolle. Dit klopt niet helemaal want het heeft eerst op de Grote Markt gestaan. Want in 1964 werd Adam besteld. Er mochten zes afgietsels van gemaakt worden en op dat moment bevond zich een exemplaar in het Rodin-museum en twee in de VS; de Zwolse Adam is dus de vierde gieting. Kosten toen 92000,- gulden. Het zou een onderdeel zijn van de “Beeldenroute Overijssel”.  Hiervan was Dr. Hannema de initiator. Begin 1966 stonden er al zestien beelden langs de route die loopt van Kampen naar Enschede over Zwolle, Heino en Almelo en waarin Dalfsen, Ommen, Vollenhove, Blokzijl, Emmeloord en Urk nog opgenomen zouden worden. Dalfsen kreeg dat jaar een beeld van de Italiaan Mario Negro: ‘Groot Paar’. De gemeente had geen goed woord over voor het beeld, “een modern ding, waarvan je niet eens kunt zien wat het voorstelt”, en wilden het niet verzekeren. In 1974 is het overgedragen aan de Stichting Hannema de Stuers Fundatie, en staat het bij het Kasteel het Nijenhuis.

Betekenis

Rodin verbeeldde Adam niet alleen als een klassieke schoonheid met barokke spierbundels, maar ook als een kwetsbaar, schuldbewust en berouwvol mens. Het fotogenieke Zwolse ‘boegbeeld’ doet wat beeldende kunst eigenlijk altijd moet doen: voorbijgangers verleiden om even de pas in te houden en tot nadenken stemmen. Het lot van Adam is immers het lot van elk mens. De gepaste trots die Zwolle koestert voor het beeld van Rodin is in alle opzichten terecht. Met Le Penseur behoort Adam tot de meest gezichtbepalende topstukken binnen het oeuvre van de Franse beeldhouwer, die tot de allergrootsten in de geschiedenis van de beeldhouwkunst gerekend wordt en als één van de grondleggers van de moderne kunst wordt beschouwd.

Mensbeeld volgens Rodin

Adam is representatief voor het geïdealiseerde mensbeeld van Rodin. De beeldhouwer, die studeerde aan de Petite École, verbond zijn impressionistische visie en instelling met een naturalistisch romantische stijl. Hij probeerde het maximale rendement uit de werking van licht en schaduw te halen. De gladgepolijste, perfecte lichaamsvormen, de plasticiteit en het realistische en vaak erotische karakter werden in het Parijs van zijn tijd door velen als aanstootgevend ervaren.

Rodin vernieuwde de beeldhouwkunst niet alleen doordat hij nieuwe impulsen gaf aan de ruimtelijke effecten en uitstraling van zijn beelden, maar ook omdat hij in staat was de eenheid van geest en lichaam te sublimeren. Zo is de gemoedstoestand van Adam bijna letterlijk op zijn lijf geschreven.

2e Kunstenaar

In 2006 heeft Holleman een bordje op het voetstuk toegevoegd waarop staat ‘CALL ME 0900-4004242’.  Wie het telefoonnummer belt, hoort een monoloog in het Engels (7 minuten), waarin deze Adam vertelt over zichzelf als beeld in de stad. Arnoud Holleman verwerkte in de monoloog gegevens over Rodin, over Adam, Zwolle en de dagelijkse gebeurtenissen op het Grote Kerkplein. Zijn inbreng was dus een geluidsband, 4 koperplaten, telefoonnummer en affichecampagne, 2006. monoloog

http://www.arnoudholleman.nl/files/pro/00002/call_me_korte_vers.mp3

Tekst monoloog

In eerste instantie merk je niet dat hij vrij kritische vragen stelt over het ontstaan van het kunstwerk en zijn plaatsing. Langzaam aan wordt het een bestseller.

Tekst

“Hé, kijk je naar mij? Waar kijk je in hemelsnaam naar! Het is niet alsof ik op de bus wacht, weet je Waar ben je in godsnaam geweest? Waar was je? Heb je enig idee hoe lang ik al wacht? En al die tijd kan ik alleen mijn voeten zien, wat straatstenen en mijn penis. Het is een totaal andere kleur dan de rest van mij. Omdat jullie mensen er niet vanaf kunnen blijven. Vertel eens, wijst het echt naar de kerk? Nou wat dan! Zonder mij zou er in de eerste plaats geen kerk zijn geweest.

Ze zeggen dat boze burgers klaagden toen ik hier voor het eerst kwam. ‘De naakte waarheid is zeker niet geschikt voor het grote publiek!’ Echt waar? Veertig jaar! Veertig jaar lang zit ik in deze positie en je voelt mijn kruis of trekt aan mijn vinger. Maar ondertussen zeg je in het openbaar plechtig dingen als ‘Adam ervaart duidelijk al schaamte voor de naderende zondeval, aangezien alles aan zijn lichaam naar binnen is gekeerd, verwrongen, gespannen en beperkt.’

Het zijn of smerige gedachten of intellectuele blabla, en niets daartussenin. Kijk dichterbij. Dichter bij. Kijk me aan! Hoor je me?! Als er een reden is om me te schamen, dan ben jij het. De enige reden dat ik voor het gemeentehuis sta, is omdat ik toevallig ‘gemaakt’ ben door een wereldberoemde beeldhouwer: Rodin, het genie van diepe emoties en existentiële gebaren. Ja klopt. Zoals ik hier sta, is Rodin de enige persoon die nog nooit een vinger op mij heeft gelegd. Hij was al een halve eeuw dood toen ik werd gecast.

Maar wie maakt het uit. Oh la la, Rodin! Dat heeft een goede plek nodig: midden in het centrum, midden in het centrum. Alles ter ere van de commissaris van de Koningin, Ridder de van der Schueren, bij zijn pensionering. Iedere Overijsseler doneerde een kwartje als collectief gebaar van dankbaarheid. Symbolisch gezien betaalde het bedrijfsleven het grootste deel.

Ridder de van der Schueren had een motto. ‘De mens leeft voort door de vruchten van zijn arbeid’. Er is geen ziel meer die de moeite neemt om zijn naam op de kleine plaquette te lezen. En dan was er Dirk Hannema, een goede maat van Ridder de van der Schueren. Hannema is degene die me hierheen heeft laten brengen, maar twee van de vruchten van zijn arbeid hebben zijn hele leven zuur gemaakt: Eerst om aan de verkeerde kant ​​tijdens de oorlog te staan en ten tweede was het een verkeerde beslissing om het schilderij “De mannen van Emmaus van Vermeer” aan te schaffen, dat bleek te zijn geschilderd door Han Van Meegeren.

Later zag Hannema Vermeers overal. De intuïtie van een in diskrediet geraakte museumdirecteur die op hol slaat. Zijn hele leven een fixer. Hij had zijn connecties bij Musée Rodin. Dat is de enige reden waarom ik hier sta: Prestige – ik zou het begin zijn van een beeldenspoor dat door het geheel loopt – nou ja, Hannema was natuurlijk een homoseksueel! Hij had gemakkelijk Balzac of De Denker kunnen kopen, maar in plaats daarvan koos hij mij. Begin jaren zestig was het hele oeuvre van Rodin te koop. Hij omringde zich altijd met knappe jonge mannen. Hij heeft er alleen nooit iets mee gedaan. Niet toccare. Hij was een estheet. Getrouwd met zijn hond: Jeroen Briard de la Richesse

Ik vraag me af hoe hij onderhandeld heeft met het Musée Rodin? Ik wed dat niemand daar ooit van Zwolle had gehoord. En hoe moest Parijs weten hoe men het in Nederland tijdens de oorlog mis kon hebben. Ook het Musée Rodin doet tegenwoordig nogal summier over zijn verleden. Archieven hebben altijd skeletten in de kast. We werden met honderden tegelijk gecast.

Alsof Rodin zich in 1881 zorgen maakte over het aantal gemaakte kopieën! Als de staat in die tijd had besloten dat ik op elk dorpsplein in Frankrijk met mijn penis naar de kerk zou gaan staan, zou Rodin dat graag gedaan hebben. Wie geld had, mocht er zoveel kopen als ze wilden

Maar nu? Ooh La La. Rechtszaken hier, rechtszaken daar. Over zogenaamde ‘authenticiteit’. Allemaal vanwege een wet die bepaalt dat maximaal twaalf reproducties van een werk de status van authentiek kunstwerk behouden. Waarom? De hand van de meester is herkenbaar in elke cast, toch?

Er zijn vervalsingen bekend waarop niet de naam van Rodin is vervalst, maar eerder de naam van de caster, om ze er authentiek uit te laten zien. 800 uur hard en anoniem werk aan de caster. Mannen die zich in een vroeg graf werkten voor een fractie van de 90.000 gulden die het Musée Rodin over mijn rug verdiende. Leven ze voort van de vruchten van hun arbeid? Echt niet. Zij zijn degenen die het werk deden waar Rodin voor getekend had. Zijn handtekening is niet voor niets zo groot. Alle twijfels moeten worden uitgewist. Een echte Rodin, de man die in klei modelleerde om God te evenaren. De man die God wilde evenaren door de vruchten van zijn arbeid. Copyright Musée Rodin, 1964. Mijn papieren zijn in orde. Ik ben in orde, volledig legitiem. Oprecht. Ik zal niet verbannen worden. Als dit het paradijs is, laat me er dan uit.”

Arnoud Holleman

Arnoud Holleman heeft gestudeerd aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag, waar hij cum-laude afstudeerde, en daarna aan de Rijksacademie van Amsterdam. In zijn carrière heeft hij zich bezig gehouden met beeldende kunst en installaties maar ook met theater en televisie. In zijn kunst is het terugkerende thema de hedendaagse betekenis van het kunstenaarschap.

Zijn visie op het beeld “Het zijn of smerige gedachten of intellectuele blabla, en niets daartussenin. Kijk dichterbij. Dichter bij. Kijk me aan! Hoor je me?! Als er een reden is om me te schamen, ben jij het. De enige reden dat ik voor het gemeentehuis sta, is omdat ik ‘gemaakt’ ben door een wereldberoemde beeldhouwer: Rodin, het genie van diepe emoties en existentiële gebaren. Ja klopt. Zoals ik hier sta, is Rodin de enige persoon die nog nooit een vinger op me heeft gelegd.”

©Ed van der Post

Geo-metrie

Geo-metrie is een landschapskunstwerk van Paul de Kort. Het bevindt zich aan het uiteinde van de Jodenweg in de gemeente Hardenberg. Af en toe wordt door de gemeente de naam Bastion gebruikt…wat natuurlijk niet kan. Opening 13 september 2013

Huidige situatie

Boven op de punt van de heuvel liggen 3 plateaus, gemaakt van Bentheimer zandsteen, met respectievelijk de landkaart uit 1720, 1908 en 2013. Het geheel ligt op een kunstmatige heuvel met verschillende niveaus. 1720 markeert het moment waarop De la Rive zijn plannen voor de linie optekende en in 1908 is in stippellijn de meander in de Vecht afgesneden. Deze grafuren op deze plateaus zijn bijna niet meer te lezen. Waarschijnlijk ook omdat je het kunt gebruiken om erop te zitten. Er is daarom blijkbaar weinig rekening gehouden met erosie en slijtage van de zandsteen. Juist zandsteen slijt snel.  Dat zie je overal terugkomen ook op het beton. Het onderhoudt is ook matig. En de situatie is veranderd. Er staat geen paaltje of informatie over het werk. Officieel behoort het onderhoudt van het kunstwerk bij de Stichting Kunstwegen. De fronten zijn van Cor Ten staal 12 mm. Het kunstbudget inclusief honorarium bedraagt € 150.000.

Teksten waar niemand over praat

Het vreemde is dat er veel teksten op de betonnen treden staan die nergens vermeld worden. En niemand heeft het erover. Het staat niet in het concept van de kunstenaar. Dus wie heeft deze teksten erin gezet??

Op  de eerste treden gaat het over het pad wat aangelegd is door de joden die in de Tweede Wereldoorlog in afwachting van hun deportatie te werk gesteld werden in werkkampen in zoals kamp Molengoot bij Collendoorn Hardenberg.

In een andere trap zijn teksten uitgespaard die de vorm van het kunstwerk verklaren en ook dat het een maatvoering kent die gebaseerd is op de gulden snede en het Rijnlands maatsysteem. Dit zie je terug in een soort liniaal dat op een betonnen trede is gemaakt. Dat laatste, met zijn roeden en voeten, is afgeleid van de menselijke maat, in tegenstelling tot ons, in de negentiende eeuw ingevoerde, metrisch systeem. De kunstenaar stelde daarom ook voor om dit kunstwerk te maken dat geïnspireerd is op de geometrie van het Oud-Nederlandse bastiontype met een maatvoering die is gebaseerd op het Rijnlandse maatsysteem (in roeden en voeten), zoals de Pieter la Rive het ook zou hebben toegepast; ‘de la Rive revisited’.

Een andere trap verklaart de directe aanleiding om dit te maken.  Destijds  is een 35 km lange verdedigingslinie getekend die zich uitstrekt van Dalfsen tot voorbij Gramsbergen. Als militair ingenieur heeft De la Rive het wereldberoemde schanswerk van Bourtange en de verdedigingswallen rond Maastricht ontworpen en gebouwd, maar de linie langs de Vecht is, zoals wel meer militaire plannen, nooit uitgevoerd.

GEO-METRIE is ontstaan op initiatief van het actieprogramma Cultuur en Ruimte van de provincie Overijssel. Het is mede mogelijk gemaakt door steun van de gemeente Hardenberg. Het terrein is beschikbaar gesteld door Staatsbosbeheer. Het kunstwerk is onderdeel van de kunstroute van stichting Kunstwegen. ROC Groenewelle adopteert een belangrijk deel van het maaibeheer. Routepunt Oost heeft haar wandelnetwerk aangepast. De omwonenden zijn actief betrokken bij de planning, de uitvoering en het onderhoud van GEO-METRIE.???

 Ed van der Post

Het Ziele(n)schip hoort bij een Armada van zestien Zieleschepen, iedere boot is anders. De vloot werd zomer 2010 getoond in de beeldentuin van het Kröller Müller Museum. Vier van de zielenschepen zijn eerder te zien geweest, (2008 Scheveningen) voor deze tentoonstelling zijn ze aangevuld met twaalf nieuwe schepen. De zestien boten zijn volgens de kunstenaar te zien als een soort rebus: er worden een paar elementen (vaak met religieuze associaties) gegeven en de toeschouwer kan er zelf verklaringen bij zoeken. De boten dragen vreemde attributen en verkondigen vreemde boodschappen. De meeste hiervan zijn niet meer te zien.

Verkopen??

De gemeente Lemsterland (Fr) had in 2011 de intentie de Armada te plaatsen in een nieuwbouwwijk, een gebied waar vroeger de boten op het droge gelegd werden. Januari 2013 was het advies gevat in een ontwerpbesluit om het werk aan te kopen. Februari 2013 kwam het bericht dat het werk misschien niet kindvriendelijk zou zijn vanwege scherpe randjes. Een maand later besloot de raad de aankoop uit te stellen en de toekomstige bewoners van de nieuwe wijk te willen raadplegen.

Stichting Kunstwegen heeft ( met als bestuurslid Lisette Pelsers (is in december 2011 de nieuwe directeur van het  Kröller-Müller Museum), met brede ondersteuning van alle partners in het project Ruimte voor de Vecht, het kunstwerk opgenomen in de kunstroute van het Overijsselse Vechtdal. Het werk is nu onderdeel van Kunstwegen, een 160 kilometer lange kunstroute langs de Vecht van Ohne tot Zwolle. Op zondagmiddag 28 augustus rond 15.00 uur vond de inhuldiging plaats. Daarna heeft de Stichting Kunstwegen het eigendom, beheer en onderhoud aan de Stichting Vrienden van Landgoed Anningahof gegeven?